Skip to main content


Uiterwaarden rivierengebied

Mensen vragen weleens of het werk dat wij doen

voor VPTZ niet zwaar is. Dat is het beslist niet!, verzekert Jac Willemsen uit Duiven. Ik ervaar het als ontzettend mooi werk. Het is heel bijzonder om als vreemde bij iemand binnen te komen in zijn of haar laatste levensfase en daar bij te mogen zijn. Ik vind het geweldig mooi als ik er aan kan bijdragen dat iemand op een goede comfortabele manier kan overlijden.

Vrijwilligers Jac Willemsen & Sjoukje Boers

Sjoukje Boers, net als Jac vrijwilliger bij Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ) Midden Gelderland, afdeling Duiven-Westervoort, vindt het ook niet zwaar, maar juist bijzonder en intiem. “Mensen zijn ontzettend blij met onze inzet. Wij zorgen voor rust bij mantelzorgers.” Zij ziet het ook als een verrijking voor haarzelf. “We hoeven er als vrijwilliger eigenlijk alleen maar te zijn. Maar vaak ontstaan bijzondere gesprekken. Als je bijna doodgaat, vallen de maskers af. Het gaat dan om de essentie van het leven, niet meer om een mooie auto of een goede baan. Dan ontstaan boeiende gesprekken.”

Sjoukje kwam in 2010 bij VPTZ. “Mijn werk als maatschappelijk werkster veranderde en werd te formeel en te bureaucratisch. Juist in die tijd zag ik een advertentie waarin VPTZ naar vrijwilligers zocht. De doelstelling om mantelzorgers te ondersteunen zodat mensen thuis comfortabel kunnen overlijden, sprak mij erg aan.”

Jac meldde zich aan na zijn pensionering als fysiotherapeut omdat hij uit eigen ervaring had gezien hoe zwaar mantelzorgers het kunnen hebben. “Sterven heeft mij altijd geïntrigeerd. Het is een van de belangrijkste levensfases van ons leven. Mede door mijn eigen ervaring wilde ik iets zinnigs doen voor mensen in deze vaak moeilijke fase. Zeker voor de mantelzorgers, want om hen te ondersteunen doen we dit werk eigenlijk. Zodat zij het langer volhouden.”

In 2017 werd Sjoukje coördinator bij de afdeling Duiven-Westervoort. Zij zorgt na de intake van een cliënt voor de juiste match met een of meer vrijwilligers. Die gaat een dagdeel naar iemand die terminaal ziek is zodat de mantelzorger even iets anders kan doen, een boodschap, een bezoekje of een avondje uit. Het is ook mogelijk dat een vrijwilliger, zoals Jac graag doet, een hele nacht komt. De mantelzorger kan dan een nacht onbezorgd doorslapen in de wetenschap dat er iemand is die een oogje in het zeil houdt.

“Mantelzorgers worden gaandeweg de zorg ingezogen”, zegt Sjoukje. “Soms wordt het te gek en trekken ze het niet meer. Dan komen wij in beeld.”

 “Dat is vaak te laat”, ervaart Jac. “Wij zijn er juist om te voorkomen dat mantelzorgers vastlopen, Het zou goed zijn als hulpverleners zoals huisartsen en thuiszorg hen eerder naar ons doorverwijzen.”